Głubczyce - miasto nad rzeką Psiną

Osada znajdowała się na prawym brzegu rzeki Psiny, która od roku 1137 stanowiła granicę między Morawami a Śląskiem. Dokładna data założenia miasta nie jest znana, ale jest to możliwe do ustalenia. Najbardziej prawdopodobną datą założenia miasta jest rok 1224 kiedy nastąpiło osiedlenie w mieście Lubschicz (informacja o komorze celnej w "Lubschicz", wcześniejsze okazały się falsyfikatami) za panowania Ottokara I. Jednak miasto to zostało zniszczone przez atak Mongolskiej Hordy.

Po zniszczeniu miasta nastąpiła jego stopniowa odbudowa, osada została przeniesiona na lewy brzeg Psiny, w roku 1270 miasto otrzymało prawa miejskie nadane przez Ottokara II[potrzebne źródło]. W tych czasach miasto było otoczone murem, przed którym znajdowała się fosa. Miasto było bronione przez liczne wieże obronne. W mieście został zbudowany kościół, któremu opieka została przyznana Joanitom z rekomendacji Ottokara II. W roku 1298[potrzebne źródło], Wacław II rozszerzył przywileje miasta. Dzięki dodatkowym przywilejom miasto mogło wzmocnić swoją pozycję, wśród innych miast na Śląsku. W roku 1365, miasto stało się siedzibą księstwa[potrzebne źródło], a od roku 1482 w mieście zasiadali przedstawiciele dynastii Przemyślidów[potrzebne źródło]. Jednak ostatni przedstawiciel dynastii wstąpił do klasztoru Franciszkanów. Głubczyce bezpowrotnie utraciły status księstwa w roku 1503[potrzebne źródło], miasto weszło wówczas w skład księstwa Jägerndorf (obecnie Krnov w Czechach, pol. Karniów).

W roku 1523 ruch protestancki dotarł do miasta. W roku 1558 został wzniesiony luterański kościół i szkoła[potrzebne źródło]. W odpowiedzi na te wydarzenia ojcowie Franciszkanie i Żydzi zostali wygnani z miasta. W czasie wojny trzydziestoletniej miasto zostało całkowicie zniszczone, większość zniszczeń zostało dokonanych przez nacierających Szwedów w roku 1645[potrzebne źródło]. Miasto przeszło pod panowanie Prus w roku 1743[potrzebne źródło] i znalazło się w okręgu administracyjnym Landkreis ?. W roku 1781 populacja miasta wynosiła tylko 2 637. W trakcie rozrastania się miasta jego populacja stopniowo wzrastała. W roku 1825 miasto zamieszkiwało 4565 tysięcy mieszkańców a w 1870 już 9 546[potrzebne źródło]. Po I wojnie światowej na terytorium Górnego Śląska odbył się plebiscyt w którym mieszkańcy tego regionu mieli opowiedzieć się za przynależnością do państwa polskiego lub niemieckiego. W mieście 99,5% mieszkańców zagłosowało za Niemcami, w tym ponad 35% tzw. emigrantów plebiscytowych (ściągniętych na tereny plebiscytowe w celu podniesienia końcowego rezultatu).

Po dojściu do władzy przez Adolfa Hitlera w roku 1933, w mieście swą siedzibę miała szkoła i poligon SS oraz SA. Ośrodki te były głównymi centrami NSDAP (Parti Nazistowskiej) w prowincji Dolnego Śląska. Miejska synagoga została spalona w roku 1938[potrzebne źródło] w tak zwanej "Kryształowej Nocy". 18 marca 1945 roku miasto zostało otoczone przez wojska radzieckie. Broniły go 18 SS Panzergrenadierdivision (grenadierzy pancerni) i 371 Dywizja Wehrmachtu. W wyniku trwającego do 24 marca oblężenia oraz grabieży dokonywanych przez żołnierzy radzieckich w pierwszym tygodniu po jego zakończeniu zniszczeniu uległo około 40 procent miasta. Po 1945 r. miasto nosiło przejściową nazwę Głąbczyce, którą w 1946 r. zastąpiono urzędową nazwą Głubczyce . Na teren miasta zostało przesiedlonych wielu Polaków zamieszkujących terytoria tak zwanych "Kresów Wschodnich", podobna sytuacja miała miejsce na całym Śląsku. Niemcy zamieszkujący miasto zostali wysiedleni. Miasto stało się siedzibą powiatu i gminy. Utraciło status siedziby powiatu w 1975 i w roku 1999 otrzymało go powtórnie.

źródło: wikipedia.org

Zobacz również:
Strona internetowa miasta Głubczyce